Modlitwa-czym jest

Modlitwa to rozmowa z Bogiem. To moje osobiste spotkanie z Bogiem, z najlepszym przyjacielem, który mnie wysłucha, który mnie wesprze, pocieszy i pomoże zrozumieć co mam robić. Może być wyrażana słowami bądź w cichości serca.

Jezus nauczył apostołów modlitwy Ojcze nasz. Prosił Ojca w modlitwie błagalnej o to aby zabrał od niego cierpienie Maryja wypowiedziała modlitwę uwielbienia- Wielbi dusza moja Pana. Ale Jezus także spędził 40 dni i 40 nocy na pustyni walcząc z szatanem, modlił do do swego Ojca w cichości serca.

Modlitwa to także rozważanie, medytacja Słowa Bożego. W zależności od duchowości możemy znaleźć różne nazewnictwo i różne zasady modlitwy aczkolwiek jeśli chodzi o relacje z Bogiem to żadna z nich nie jest lepsza ani gorsza.

• Ruch Światło-Życie- Namiot spotkania

Określenie „namiot spotkania” jest zaczerpnięte z tekstu Księgi Wyjścia (Wj 33, 7-20) , kiedy to Mojżesz organizując życie społeczne na pustyni, kazał zbudować poza obozem namiot. Był on oddalony od codziennego, obozowego życia Izraelitów. Mojżesz nazwał ten namiot Namiotem Spotkania.

Oaza

Wybierz fragment z Pisma Świętego (może być to np. ewangelia z dzisiejszej Liturgii Słowa)

1.      „Duchu Święty wołam przyjdź” – wzywaj pomocy Ducha Świętego – jakąś pieśnią, znaną modlitwą lub własnymi słowami.

2.      „Jezus jest tu” – przebłysk że On naprawdę przyszedł, uświadamiaj sobie obecność Boga, jest obecny przy mnie, tu i teraz.

3.      „Jak z przyjacielem… twarzą w twarz” – to przywitanie dwojga przyjaciół wyrażające się we wspólnej radości i w uwielbieniu. Jezus jest twoim przyjacielem, cieszy się tobą, kocha cię, jest ci życzliwy – to jakby wtulić się sobie w objęcia.

4.      „Mów Panie, bo sługa Twój słucha” – tu i teraz Pan chce ci coś konkretnego powiedzieć. To modlitwa prośby o Słowo dla siebie.

5.      „Panie co mam czynić?” – stan wewnętrznego wyciszenia, przyjmij postawę wyczekiwania. Wzbudź w sobie ciekawość – zastanów się, co Jezus chce ci dzisiaj powiedzieć.

6.      „Twoje słowo jest pochodnią dla moich stóp” – dopiero teraz przeczytaj wcześniej wybrany i przygotowany fragment Pisma Świętego – powoli, ze zrozumieniem, a jeśli trzeba – kilka razy.

7.      „Szmer łagodnego powiewu” – trwaj w ciszy, oczekując i wsłuchując się w głos Boga – cierpliwie i z ufnością. To spotkanie Boga w twojej wyobraźni, rozumie i pamięci.

8.      „Aniołowi… napisz…” – w notatniku zapisz myśli, które ci się zrodziły, aby ocalić je od zapomnienia i w każdej chwili móc do nich wrócić.

9.      „Panie… oto postanawiam…” – podejmij i zapisz w notatniku postanowienie – jeśli oczywiście rodzi się ono wyraźnie, nie na siłę, bo nie jest ono istotą Namiotu Spotkania.

10.  „Dzięki Jezu” – podziękuj Bogu za spotkanie i Jego Słowo. Możesz zawrzeć wypływającą z serca skruchę jako reakcję na dobroć Pana Boga, ale nie jest to zasada. Ważne jest dziękczynienie na koniec modlitwy.

• Jezuici- Medytacja ignacjańska

Medytacja ignacjańska – metoda modlitwy w religii katolickiej według świętego Ignacego Loyoli, założyciela jezuitów, zwana także rozmyślaniem.

Schemat

1.      Medytacja zaczyna się od przygotowania dalszego. Polega ono na przeczytaniu fragmentu Pisma Świętego, skupiając się na słowach lub zdaniach, które najbardziej pobudzają uczucia medytującego. Przygotowuje się również wtedy punkta czyli kolejne punkty, według których człowiek będzie chciał przeprowadzić medytacje.

2.      Następuje potem przygotowanie bliższe, czyli nastawienie myśli i serca na zbliżającą się modlitwę. W wybranym miejscu i pozycji zaczyna się od znaku Krzyża. Rozważając Narodzenie Pana Jezusa, należy wyobrazić sobie, że jest się tam i słyszy się rozmowę między Maryją a Józefem, płacz samego Jezusa, odgłosy zwierząt. Do tego wyobrażenia można wrócić w każdej chwili w trakcie medytacji. W ostatnim punkcie przygotowania należy pomyśleć o celu, w jakim podejmuje się tę modlitwę, jeśli jest to np. medytacja o grzechu, to może to być wyzbycie się go i zobaczenie perfidii działania szatana

3.      W centralnej części medytacji medytujący powoli zastanawia się nad kolejnymi punktami medytacji, nad słowami, które zwracają uwagę. Czasami jedno słowo wystarczy na godzinę modlitwy.

4.      Po medytacji następuje chwila refleksji, jest to podsumowanie medytacji ze zwróceniem uwagi na słabsze jej momenty, by następnym razem łatwiej przystąpić do modlitwy.

Metoda

1.      Wyciszenie wewnętrzne i zewnętrzne, skupienie się na medytowanych treściach oraz wyeliminowanie źródeł tego hałasu (w niektórych częściach świata praktykuje się medytację ignacjańską z wykorzystaniem muzyki).

 2.      Odpowiednie miejsce, umożliwiające swobodną i wolną od hałasów modlitwę, nie ma ograniczenia co do ilości osób w jednym pomieszczeniu.

3.      Stała postawa podczas modlitwy. Święty Ignacy Loyola dopuszcza klęczenie, siedzenie, stanie, leżenie na wznak, natomiast podczas refleksji chodzenie.

4.      Stały czas trwania medytacji ignacjańskiej (przygotowanie dalsze – ok. 15min, przygotowanie bliższe i medytacja – 45 minut, refleksja – 15 minut).

5.      Towarzyszenie kierownika duchowego. Święty Ignacy Loyola zaleca, by refleksjami z medytacji dzielić się z kierownikiem duchowym, który to będzie słuchał i kierował postępem duchowym medytującego.

6.      Medytacje powtórkowe. Autor Ćwiczeń duchownych zaleca powtarzanie medytacji, by każda następna ułatwiła znalezienie tego, czego pragnie medytujący.

Medytacja ignacjańska

• Franciszkanie-Lectio Divina

Lectio Divina (łac. pobożne, duchowe czytanie) – forma modlitwy oparta na pogłębionej lekturze tekstów biblijnych, stanowiąca część tradycji Kościoła katolickiego.

Schemat:

1.     Przygotowanie: wezwanie Ducha Świętego, usunięcie przeszkód wewnętrznych i zewnętrznych, które mogą zakłócić przebieg modlitwy, tzn. wejście w kontakt z Bogiem,

2.     Lektura i słuchanie Słowa Bożego w połączeniu z weryfikacją zrozumienia za pomocą odpowiednich środków (np. Katechizm Kościoła Katolickiego),

3.     Pogłębienie i przyswojenie Słowa Bożego: zapamiętanie kluczowych zdań, podjęcie konkretnych życiowych decyzji, osąd i przemiana uczuć,

4.     Oddanie słowa poprzez modlitwę uwielbienia, dziękczynienia, błogosławieństwa, błagania i prośby,

5.     Pobożność jako wola czynienia dobra, piąty etap polegający na podjęciu konkretnego postanowienia, wprowadzenie Słowa w czyn.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Lectio_Divina

Metoda:

I. Lectio

Czytaj uważnie tekst Pisma Świętego, wierząc, że to Duch Święty dyktuje go dla ciebie. Słowo Boże, które zostało spisane, musisz usłyszeć i przyjąć całą swoją istotą. Znajdź miejsce, które pomoże ci wyciszyć się zewnętrznie i wewnętrznie. Wybrany tekst słowa Bożego czytaj powoli i półgłosem. Takie czytanie pomaga uczestniczyć w lekturze całym ciałem i ułatwia zapamiętywanie. Staraj się czytać tekst całym sobą: umysłem, sercem i wolą. Ucałuj Pismo Święte z miłością i adoracją.

II. Meditatio

Staraj się zrozumieć tekst dogłębnie. Zadawaj sobie pytanie: Co Bóg do mnie mówi? Medytacja to stopniowe wprowadzenie w tajemnicę słowa Bożego: pilne skupienie umysłu i poszukiwanie ukrytej prawdy. Koncentruj się nie na sobie, lecz na słowie - jego bogactwo pomoże Ci poznać i zrozumieć siebie. Zatrzymaj się nad fragmentem, który przykuł twoją uwagę - zadziwił lub zaniepokoił. Rozważaj święty tekst i go powtarzaj. Rozpocznij lekturę cichym głosem. Powtarzaj słowo lub zdanie, które przykuwa twoją uwagę. Nasycaj się nim. Szukaj wyjaśnienia Pisma przez Pismo, tzn. powiąż słowo lub zdanie z jakimś innym biblijnym fragmentem, który przychodzi ci na myśl. Wypisz słowa, które najbardziej do ciebie przemówiły. Umieść je na widocznym miejscu jako "drogocenny klejnot dnia".

III. Oratio

Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Nim serce, wsłuchaj się w jego poruszenia, pozwól Bogu w nie wstąpić, abyś mógł opowiedzieć o przeżyciach, które rodzi w tobie Słowo. Módl się prosto i spontanicznie, wykorzystując doświadczenie z wcześniejszych lectio i meditatio. Uwielbiaj Boga i dziękuj Mu za to, kim jest w twoim życiu. Przywołaj w pamięci zdarzenia, które Bóg uczynił w historii twojego życia. Błagaj Go, proś, wołaj, wyrażaj swoje cierpienie. 

IV. Contemplatio

Otwórz się na łaskę kontemplacji, czyli bądź z Bogiem tam, gdzie On przebywa. Trwaj przed Bogiem i przy Nim całym sobą. Samą swą obecność uczyń modlitwą (wszak kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu, rozmowy serc; godzina nawiedzenia przez Słowo). Staraj się milczeć i pozostawać w bezruchu, w skupieniu. Trwaj w doświadczeniu oczekiwania i spojrzenia, bo to ono rodzi głęboką więź z Bogiem. Na siebie i innych ludzi, na wydarzenia swego życia staraj się patrzeć Jego oczyma i pozwól, aby wszystko przenikała Jego łaska. Kiedy zaczniesz widzieć z perspektywy Boga, wtedy zaznasz pokoju.

Lectio divina

Można modlić się także przez śpiew.