Przejdź do głównej zawartości

Chrześcijańska aktywność

 Czym jest w ogóle aktywność? Kim jest aktywista? Czy bycie aktywnym to coś złego? 
Czy istnieje granica bycia aktywnym?


    Najlepiej zacznijmy od początku. Aktywność to pojęcie o szerokim znaczeniu. Istnieje kilka rodzai aktywności np. aktywność sportowa, polityczna bądź zawodowa. Istnieje również aktywność rozumiana jako działanie, branie udziału.

    Zastanówmy się zatem kim, jest aktywista? W ostatnim czasie to pojęcie wybrzmiewa szczególnie jeśli myślimy lub mówimy o protestach np. zwolenników LGBT. Natomiast aktywista nie musi wiązać się z protestami. Aktywista to osoba, która bardzo angażuje się w organizacji, udziela się społecznie, pomaga innym. Bycie aktywnym nie jest niczym złym jednakże moim zdaniem, istnieją granice aktywizmu bowiem, nie powinna być natarczywa. Możemy mówić co, myślimy, zapraszać kogoś do podejmowania inicjatywy, ale nie powinniśmy nikogo naciskać, zmuszać, aby zmienili swoje poglądy, zmienili swoje zdanie na jakichś temat, robili coś wbrew sobie.

    Chrześcijańska aktywność powinna opierać się na wzajemnym szacunku, na pokazywaniu innym rzeczywistości w innym świetle, na zachęcaniu innych do włączania się w różne inicjatywy oraz na tworzeniu różnych inicjatyw. Jednakże nie można nikogo do niczego zmuszać. 



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Moje świadectwo bycia w oazie

W oazie jestem 6 rok. Wszystko zaczęło się od chęci aby ktoś zaakceptował mnie taką jaką jestem, aby zaakceptował to że wierze i że Bóg jest dla mnie kimś bliskim. Potem poszło jakoś w górki, spotkałam na dyżurze w szkole księdza który pomógł mi dotrzeć do księdza który zajmuje się oazą. On zaproponował mi abym pojechała na oazę modlitwy miedzy czasie formując się. Pojechałam na ONŻ I potem formowałam się pod jego opieką i został moim kierownikiem duchowym i stałym spowiednikiem po czym pojechałam na ONŻ II i dalej formowałam się w małej grupce ale już w Lublinie. Po powrocie z ONŻ II wstąpiłam do diakonii ewangelizacji. Tu kontynuowałam także formacje po ONŻ III. Po 2 latach formacji w diakonii i po doświadczeniach jakie otrzymałam od Boga podjęłam się prowadzenia grupy, zaangażowałam się bardziej w oazie, podjęłam się bycia animatorem liturgicznym. Grupa nadal funkcjonuje sprawnie, wspólnota angażuje się w obstawę Mszę Świętą i w nabożeństwa okresowe na miarę możliwości każdej z gr...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Grzech ciężki czy lekki

C zy to już grzec h ciężki czy jeszcze lekki? Jak je rozpoznać? Ks. Michał Lubowicki - 10.04.17 Normalną drogą gładzenia grzechów lekkich jest praktykowanie chrześcijańskiej miłości, ożywianej uczestnictwem w Eucharystii i przełożonej na język codziennych postaw i działań. Grzechy popełniamy myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem. Każdy jest brakiem miłości wobec Boga i bliźniego, czyli chybieniem celu, do którego zostaliśmy stworzeni. Gdy wybieramy inny cel, gdy przedkładamy jakieś inne – mniej lub bardziej pozorne – dobro ponad miłość, mamy do czynienia z grzechem. Dzielimy je na lekkie i ciężkie. Na czym polega ten podział? Jak rozpoznać, czy mój konkretny grzech był lekki, czy ciężki? Grzech, na który mogę sobie pozwolić? Nie znajdziemy nigdzie pełnej, konkretnej listy czynów kwalifikowanych jako grzechy śmiertelne, choć czasem wydaje nam się, że jej istnienie znacznie uprościłoby sprawę. Jest to jednak sposób widzenia, który więcej wspólnego ma z prawem niż z miłością. A przecież g...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej